Κριτικές - Reviews
Ο Ίρβιν Γιάλομ ο υπαρξιστής ψυχοθεραπευτής και όχι μόνο αναφέρει ότι ο άνθρωπος κατά τη
διάρκεια της ζωής του τον απασχολούν και επεξεργάζεται τέσσερα βασικά θέματα: Την υπαρξιακή
αγωνία, τη σχέση του με τους "σημαντικούς" άλλους, το νόημα και την ελευθερία.
...Αγαπητή Ελευθερία,
να σου πω πόσο με συγκίνησε και πόσο απόλαυσα τη δουλειά σου.
Τα πρόσωπα, έμψυχα και άψυχα μου βγάλανε μια τόσο μεγάλη και βαθειά και οδυνηρή αλλά και αισθητική.... πως να το πω; αξία....
πρόσωπα τόσο κοντά και τόσο μακριά από... τη σκιά που βαραίνει τα μάτια..
χάρισμα μεγάλο και αντίδοτο η εκφραστική σου δύναμη....
Φωτεινή Τσαλίκογλου (από ανταλλαγή κάποιων mails)
Συγγραφέας και καθηγήτρια ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου
http://www.kastaniotis.com/author/270
facebook
Αυτοδημιούργητη,
Με βάθος ψυχικής νοσταλγίας, όπου η ατέλεια της "καθαρής
και χωριστής" (claire et distincte), σιωπηλής και μελαγχολικής ψυχής,
φθάνει την τελειότητα, στην συγχώνευσή της με την παγκοσμιότητα των όντων .
Ίσως χωρίς να την έχει ποτέ διαβάσει, αισθάνεται προ του γράμματος, την φράση του Descartes στην Méditation IV:
"Το ίδιο πράγμα που φαίνεται ΑΤΕΛΕΣΤΑΤΟ, εάν ήτο μόνο στον κόσμο δεν παύει να είναι ΤΕΛΕΙΟ, σαν τμήμα όλου τούτου του Σύμπαντος.
Με την έννοια, του υπάρχω και έχω την θέση μου στον κόσμο, ως μέρος της παγκοσμιότητας των όντων (universalité des êtres).
Και του Πλάτωνος (Σοφ. 259d):
"το γε παν από παντός επιχειρείν αποχωρίζειν ουκ εμμελές και παντάπασιν αμούσου τινος και αφιλοσόφου"
Σε όσους διαισθάνονται την σημασία της Τέχνης στην ζωή μας, βλέπω να μου παρουσιάζεται ένα φαινόμενο συνδυασμού ποιήσεως και εικόνας μια ποιήτρια και ζωγράφος, η Ελευθερία Εμμανουήλ.
Η ποίηση και η εικόνα ταυτόχρονα αναβλύζουν από την ίδια πηγή, μελαγχολικής νοσταλγίας που βρίσκεται καταδιωγμένη από την συνείδηση, σε διαρκή αποχή και αποξένωση του ανθρώπου από την ανάμνηση της καταγωγής του, ως μέρους της παγκοσμιότητας των όντων, της Καρτεσιανής universalité des êtres.
Η ζωγραφική απεικόνιση της νοσταλγίας ξαναζωντανεύει σε μοντέρνα έκφραση την βυζαντινή τεχνοτροπία της διαλεκτικής του σκοτεινού βάθους, με την απαλή και δειλή φωτεινή αποκάλυψη.
Θα πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε στην Ελλάδα να αναγνωρίζουμε και αναδεικνύουμε τα πρωτοπόρα ταλέντα, πράγμα που συνήθως αφήνουμε να γίνεται μόνο σε ξένα πνευματικά κέντρα.
Η Ελευθερία Εμμανουήλ, είναι υπέροχη, όχι μόνον σαν ζωγράφος αλλά και σαν ποιήτρια και φιλόσοφος. Τα ποιήματά της είναι βαθύτατα, δείχνουν ψυχικό βάθος , που αγγίζει την μεταφυσική νοσταλγία, η ζωγραφική της έμπνευση περνάει τα σύνορα του υλικού κόσμου.
Σε ένα της έργο μου αρέσει ιδιαίτερα ο χορός στον δακτύλιο του Κρόνου, σε άλλο η κούνια πάνω από την πόλη.
Ψυχικός κόσμος και Φαντασία που δεν είναι (κατά την ορολογία του Burke και του Kant) απλώς beautiful, Είναι sublime.
Η φαντασία, τα ευρήματα, η εκτέλεση αγγίζουν τα όρια της Ιδιοφυίας.
Ελπίζω το έδαφος να είναι γόνιμο ώστε να θάλλουν οι καρποί.
Dr Nicolas Kaloy, Ph.D.
Διδάκτωρ Φιλοσοφίας Πανεπ. Γενεύη
in english
Conscious of the blissful intrusion of Art in our lives, we suddenly feel the presence of a rare emotion by the unexpected union of painting and poetry, even of implicit philosophy, in the Art of Eleftheria Emmanuil.
Image and verse together seem to emerge from a singular source of melancholic nostalgia, repressed - in estrangement from the reminiscence of everyone’s origin. It is when, our Imperfect individual and isolated self as a “clear and distinct idea”, suddenly becomes Perfect when he sees, as the philosopher saw it in his Meditations, that “he exists and has a place in this world as a part of the universality of beings”(Descartes, Med. IV –Plato Soph. 259d).
The artistic execution of this fertile imagination revives the expressionism, in modern key, of the Byzantine mood in its dialectic of the palpable obscure depth with the soft and hesitating lucent appearance.
Eleftheria’s poems , show us a deep psychic and philosophical insight which, being inseparable from her paintings, goes beyond the boundaries of our material world. When she makes us dancing on the rings of Saturn or rocking in a balance over a town, her creative imagination , (and I must here use Burke’s and Kant’s terms), is not simply “beautiful”. It is “sublime”.
I do hope that Eleftheria’s artistic peregrination will spread fertile seeds on the soil of Art .
Nicolas Kaloy, Ph.D. Doctor of Philosophy Geneva.
Ο Ίρβιν Γιάλομ ο υπαρξιστής ψυχοθεραπευτής και όχι μόνο αναφέρει ότι ο άνθρωπος κατά τη
διάρκεια της ζωής του τον απασχολούν και επεξεργάζεται τέσσερα βασικά θέματα: Την υπαρξιακή
αγωνία, τη σχέση του με τους "σημαντικούς" άλλους, το νόημα και την ελευθερία.
Νομίζω πως μέσα από το έργο της ταλαντούχας και ευφυούς ζωγράφου Ελ.
Εμμανουήλ αυτά τα θέματα βρίσκουν την "απόλυτη" καλλιτεχνική
τους έκφραση.
Το πλούσιο πολυθεματικό έργο, και η ιδιαίτερη τεχνική της καλλιτέχνιδος
δίνει την δυνατότητα όχι μόνο της αισθητικής τέρψης αλλά και της εσωτερικής
αναζήτησης και διαλόγου.
Τα θέματα της ζωγραφικής της εναλλάσσονται από την ηρεμία του τοπίου, στον
αχόρταγο νοσταλγικό ψίθυρο της θάλασσας, στο αθώο γυμνό και τη γλυκύτητα του
μοναχισμού μ’ έναν τρόπο που σου ανοίγει τον δρόμο της εξερεύνησης στα μονοπάτια
της ψυχής, έτσι ώστε να αναδειχτούν σκέψεις και συναισθήματα ποθώντας την
υπέρβαση, το νόημα ακόμα και την κάθαρση, γιατί όπως αναφέρει και ο
Παπανούτσος, στο "Περί παιδείας και Φιλοσοφίας", ακολουθώντας τα χνάρια
του Αριστοτέλη, το "καλλιτέχνημα" έχει καθαρκτική δύναμη, τόσο για
τον δημιουργό, όσο και για τον παρατηρητή.
Συγχαρητήρια στην δημιουργό Ελ. Εμμανουήλ.
Γκέλυ Κανέλλου
Κοινωνικός - Πολιτικός Επιστήμων, Ψυχοθεραπεύτρια - Drama Therapist
Κοινωνικός - Πολιτικός Επιστήμων, Ψυχοθεραπεύτρια - Drama Therapist
...Αγαπητή Ελευθερία,
να σου πω πόσο με συγκίνησε και πόσο απόλαυσα τη δουλειά σου.
Τα πρόσωπα, έμψυχα και άψυχα μου βγάλανε μια τόσο μεγάλη και βαθειά και οδυνηρή αλλά και αισθητική.... πως να το πω; αξία....
πρόσωπα τόσο κοντά και τόσο μακριά από... τη σκιά που βαραίνει τα μάτια..
χάρισμα μεγάλο και αντίδοτο η εκφραστική σου δύναμη....
Φωτεινή Τσαλίκογλου (από ανταλλαγή κάποιων mails)
Συγγραφέας και καθηγήτρια ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου
http://www.kastaniotis.com/author/270
Αυτοδημιούργητη,
Με βάθος ψυχικής νοσταλγίας, όπου η ατέλεια της "καθαρής
και χωριστής" (claire et distincte), σιωπηλής και μελαγχολικής ψυχής,
φθάνει την τελειότητα, στην συγχώνευσή της με την παγκοσμιότητα των όντων .
Ίσως χωρίς να την έχει ποτέ διαβάσει, αισθάνεται προ του γράμματος, την φράση του Descartes στην Méditation IV:
"Το ίδιο πράγμα που φαίνεται ΑΤΕΛΕΣΤΑΤΟ, εάν ήτο μόνο στον κόσμο δεν παύει να είναι ΤΕΛΕΙΟ, σαν τμήμα όλου τούτου του Σύμπαντος.
Με την έννοια, του υπάρχω και έχω την θέση μου στον κόσμο, ως μέρος της παγκοσμιότητας των όντων (universalité des êtres).
Και του Πλάτωνος (Σοφ. 259d):
"το γε παν από παντός επιχειρείν αποχωρίζειν ουκ εμμελές και παντάπασιν αμούσου τινος και αφιλοσόφου"
Σε όσους διαισθάνονται την σημασία της Τέχνης στην ζωή μας, βλέπω να μου παρουσιάζεται ένα φαινόμενο συνδυασμού ποιήσεως και εικόνας μια ποιήτρια και ζωγράφος, η Ελευθερία Εμμανουήλ.
Η ποίηση και η εικόνα ταυτόχρονα αναβλύζουν από την ίδια πηγή, μελαγχολικής νοσταλγίας που βρίσκεται καταδιωγμένη από την συνείδηση, σε διαρκή αποχή και αποξένωση του ανθρώπου από την ανάμνηση της καταγωγής του, ως μέρους της παγκοσμιότητας των όντων, της Καρτεσιανής universalité des êtres.
Η ζωγραφική απεικόνιση της νοσταλγίας ξαναζωντανεύει σε μοντέρνα έκφραση την βυζαντινή τεχνοτροπία της διαλεκτικής του σκοτεινού βάθους, με την απαλή και δειλή φωτεινή αποκάλυψη.
Θα πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε στην Ελλάδα να αναγνωρίζουμε και αναδεικνύουμε τα πρωτοπόρα ταλέντα, πράγμα που συνήθως αφήνουμε να γίνεται μόνο σε ξένα πνευματικά κέντρα.
Η Ελευθερία Εμμανουήλ, είναι υπέροχη, όχι μόνον σαν ζωγράφος αλλά και σαν ποιήτρια και φιλόσοφος. Τα ποιήματά της είναι βαθύτατα, δείχνουν ψυχικό βάθος , που αγγίζει την μεταφυσική νοσταλγία, η ζωγραφική της έμπνευση περνάει τα σύνορα του υλικού κόσμου.
Σε ένα της έργο μου αρέσει ιδιαίτερα ο χορός στον δακτύλιο του Κρόνου, σε άλλο η κούνια πάνω από την πόλη.
Ψυχικός κόσμος και Φαντασία που δεν είναι (κατά την ορολογία του Burke και του Kant) απλώς beautiful, Είναι sublime.
Η φαντασία, τα ευρήματα, η εκτέλεση αγγίζουν τα όρια της Ιδιοφυίας.
Ελπίζω το έδαφος να είναι γόνιμο ώστε να θάλλουν οι καρποί.
Dr Nicolas Kaloy, Ph.D.
Διδάκτωρ Φιλοσοφίας Πανεπ. Γενεύη
in english
Conscious of the blissful intrusion of Art in our lives, we suddenly feel the presence of a rare emotion by the unexpected union of painting and poetry, even of implicit philosophy, in the Art of Eleftheria Emmanuil.
Image and verse together seem to emerge from a singular source of melancholic nostalgia, repressed - in estrangement from the reminiscence of everyone’s origin. It is when, our Imperfect individual and isolated self as a “clear and distinct idea”, suddenly becomes Perfect when he sees, as the philosopher saw it in his Meditations, that “he exists and has a place in this world as a part of the universality of beings”(Descartes, Med. IV –Plato Soph. 259d).
The artistic execution of this fertile imagination revives the expressionism, in modern key, of the Byzantine mood in its dialectic of the palpable obscure depth with the soft and hesitating lucent appearance.
Eleftheria’s poems , show us a deep psychic and philosophical insight which, being inseparable from her paintings, goes beyond the boundaries of our material world. When she makes us dancing on the rings of Saturn or rocking in a balance over a town, her creative imagination , (and I must here use Burke’s and Kant’s terms), is not simply “beautiful”. It is “sublime”.
I do hope that Eleftheria’s artistic peregrination will spread fertile seeds on the soil of Art .
Nicolas Kaloy, Ph.D. Doctor of Philosophy Geneva.
